Η 2η ευρύτερα καλλιεργούμενη ποικιλία αλλά πρώτη σε οργανωμένες εκμεταλλεύσεις. Πολλές παραλλαγές σε χρώμα από λευκό (Αγχιάλου) μέχρι ρόδινο (Αλεπού) και διάφορες ονομασίες όπως Αλεπού (η καλύτερη εκδοχή του και ίσως διαφορετική ποικιλία), γαϊδουροροδίτης (η χειρότερη εκδοχή του διαδεδομένη στην Αχαΐα), γαλανός ροδίτης (βόρεια Ελλάδα) κ.ά.

Ευαισθησία στον περονόσπορο, αντοχή στην ξηρασία. Τρύγος τέλος Σεπτέμβρη. Στα κατάλληλα εδάφη, ορεινών περιοχών βορινού προσανατολισμού και με μέτριες αποδόσεις ανά πρέμνο, μπορεί να δώσει αξιόλογα ξηρά κρασιά, με καλή ισορροπία ανάμεσα στην αλκοόλη και την οξύτητα, με καλό άρωμα λουλουδιών , εσπεριδοειδών, μήλου, πεπονιού, μπανάνας. Δροσερή, χάρη στην οξύτητα, γεύση. Μπορεί να δώσει και παχύ, λιπαρό σώμα. Δυνατότητες παλαίωσης.

​

Με λίγα λόγια ... είναι καλό !!